Toch maar besloten voor de tocht in een keer naar Melide, in plaats van via Palas de Rei naar Melide in 2 etappes. Vanmorgen om 8 uur vertrokken. Het was het fris, droog en... de zon scheen! Minstens anderhalf uur. Deze route was een mengeling van kleine asfaltweggetjes tussen de boerderijen door en de "primitieve" weggetjes. Onderweg veel boeren en boerinnen gezien die op het land werkten, vaak nog met handgereedschap. Na een verder droge ochtend begon het rond het middaguur te regenen.

Na een goed halfuur dacht ik een barretje te zien (er zou helemaal niets zijn, maar soms is er eigen initiatief van de bewoners). Terwijl ik nog aan het twijfelen was, klonk een stem vanuit het huis van een jonge vrouw die vroeg of ik een kop koffie wilde. Ja lekker!
Binnen gekomen, werd ik opeens een jaar of 40 in de tijd teruggeworpen: hippietijd op Ibiza. De geur van wierook kwam je tegemoet en er hingen kunstwerken in verschillende stadia aan de muur. De vrouw - Mapi - maakte van leer sierraden en tasjes en er hingen doeken van India-katoen/sjaals in de ruimte.

Blijkt dat ze de boel aan het opknappen zijn. En toch de voorbijgangers wat te eten en drinken aanbieden. Buiten was het de laatste tijd te nat, dus zijn ze maar binnen begonnen. Toilet en douche bevonden zich nu achter de sjaals, net als de trap naar boven. Verschillende bevriende kunstenaars hielpen haar met deze grote klus en maakten en samen iets heel moois van. Mapi vertelde dat een van de honden - er waren er 4, allemaal even lief - een jong had van een week oud. De overige 5 pups hadden het helaas niet overleefd. Ik mocht hem ook even vasthouden. Zo schattig, zo´n beestje. (Nico, weet je zeker dat je echt niet aan een hondje wil?)
Ze had ook een soort logboek waarin haar vrienden en voorbijgangers zoals ik wat konden schrijven. In alle talen stonden er bedankjes voor de gastvrijheid, soms met tekeningen erbij. Ik heb er een klavertje 4 bij geplakt en haar nog veel geluk toegewenst in het leven, maar ook met de verbouwing. Ze heeft nog een mooie, kleurige "stempel" in mijn credential gezet.

Nadat ik afscheid had genomen, werd het praktisch meteen droog. Ik liep een hele tijd na te genieten van de gastvrijheid van Mapi en haar vrienden Carlos en Diogo. Met een heerlijk licht gevoel heb ik de rest van de etappe afgelegd. Wat fijn dat er nog zulke mensen bestaan en dat ik ze net tegenkwam toen ik nodig aan een rustpauze toe was.

Heb ook nog 2 klavertjes 5 gevonden. Vind het wel een goed idee om ze aan de nieuwe hoofdleiders van de bootreis te geven: de eerste 4 blaadjes staan symbool voor het geluk, de vijfde voor de wijsheid (heb ik net ter plekke bedacht...)

Nog maar een paar korte etappes te gaan en dan zit het erop. Ik zal er niet meer vanuit gaan, dat het makkies worden, die les heb ik inmiddels ook gehad,haha! Maar het grootste deel van deze klus zit erop. En dan mag ik gaan collecteren . Mochten er mensen zijn die niet weten waar dit over gaat, dan kunnen ze e.e.a. nalezen in het hoofdstuk "Sponsortocht voor Mensen voor Mensen".
Tot de volgende keer maar weer.