Vandaag had ik weer de herberg voor mezelf. Het weerbericht was niet geweldig: regen, sneeuw en kou voorspeld. En deze etappe staat bekend als de "rompe piernas", de benenbreker.

Ik had me al voorgenomen om terug te gaan naar Pola de Allande om daar aan het reisverslag en het stukje voor Dick te gaan werken. Had al een briefje in mijn beste Spaans geschreven dat ik de herberg niet afgesloten had, omdat ik er waarschijnlijk die avond weer zou gaan slapen. De bar waar ik de sleutel achter zou laten, was nl. gesloten op dinsdag, vandaar.

Toen ik bij de bar aankwam, stonden daar Cristina en Martin, een Duits echtpaar van eind 60. De schoonmaakster bood ons een kop koffie aan, heerlijk!
Omdat C & M naar boven gingen, besloot ik om mee te gaan. Cristina had vorig jaar de Camino wegens een valpartij moeten verlaten en doet nu redelijk voorzichtig. Dat kon ik wel aan. Snel de herberg alsnog afgesloten en op route.

Het eerste deel ging over de weg op aanraden van de schoonmaakster. De combinatie modder en sneeuw is geen goede. Onderweg zagen we de sneeuwschuiver voorbij komen en we maakten daar nog lol over. Niet wetende dat die de weg ook voor ons vrij zou maken op de top. Het laatste deel van de route gingen we weer over het pad van de Camino.
Er lag wel sneeuw, maar dit was minder steil. Toen we bijna boven waren, woeien we bijna uit de poncho. Maar we hebben het gered! We feliciteerden elkaar met het bereiken van het hoogste punt van de Camino Primitivo.

Aan de andere kant van de berg was het duidelijk luwer. Eerst gingen we over de weg, daarna weer over het pad. Onderweg was er geen mogelijkheid om even te rusten, geen bar of restaurant, geen beschut droog plekje, dus we gingen gewoon door. In Lago - bijna aan het eind - was er gelukkig een bar. Heerlijk was de thee!
De beloofde 3 km tot Berducedo leken voor ons gevoel veel langer, maar we waren blij toen we er waren. Hier is de herberg ook weer een oud schoolgebouw, zoals in meerdere plaatsen. Hij was overvol, twee mensen moesten op een matje op de grond slapen.
Ik had hier overigens geen bereik met de telefoon, een beetje in de middle of nowhere dus.