20ste etappe: Olveiroa - Finisterre
Vannacht niet lekker geslapen. Op een gegeven moment werd ik wakker en dacht: ik zal er zo wel uit moeten. Kijk ik op de wekker, is het kwart over 1. Daarna was ik erg rusteloos tot ik er om half 6
uit "mocht". Ik mocht het shirt van Nico aan, want het mijne was nog niet droog. Het was fris, dus ook de softshell aan.
Het restaurant waar om 7 uur ontbijt werd geserveerd, bleek een flink stuk van de weg te liggen, eerst sterk dalend, daarna sterk stijgend. En als er dan toch gestegen moest worden, dan op de
camino zelf!
Uiteindelijk ontbeten in Hospital. Ze weten de prijzen wel hoor, als er niet te veel aanbod is. Zowel dit restaurant (het laatste voor de eerstvolgende 15 km tot Cee) als onze kamer. Dat was een
kale bedoening met alleen twee bedden, een kast, en los matras tegen de muur en een stoel. Zelfs de lamp was kaal en ook gordijntjes ontbraken. De badkamer was op de overloop, gemeenschappelijk. En
daar dorsten ze ook nog € 40,-- voor te vragen.
Het gebied waar we doorheen gingen was mooi: glooiend met afwisselend bos en velden. Er was een groot deel met jonge aanplant; daar was eerder een bosbrand geweest.
Het was leuk om de zee te ontdekken. Nico zei al dat het na de volgende heuvel zichtbaar zou moeten zijn en dat klopte. Twee pelgrims die voor ons liepen, slaakten grote vreugdekreten.
Om half 12 liepen we Cee binnen. Eerst even lekker op een bankje gezeten, want pauzeren onderweg was er nauwelijks bij, op het ontbijt na dan. We hadden inmiddels begrepen dat er feest in Cee is, dus naarstig op zoek naar een internetcafé. Vandaar hebben we nog twee verslagen de wereld in kunnen sturen en toen was het sluitingstijd. Nog even op een terras een hapje gegeten en daarna weer op weg.
Na een km of 6-7 begon het te motteren. We hoopten dat het was zeedamp zou zijn, maar het bleek later echte regen te worden. Ik mocht de poncho van Nico aan. Hij deed de hoes over de rugzak en bleef zelf in een mouwloos shirt lopen. Dat was het toch niet helemaal. Na een kilometer hebben we een taxi besteld bij een barretje (waar kroegjes al niet goed voor zijn...). De bus was al eerder langs geweest en de volgende zou pas over een uur of 2 komen.
In Finisterre aangekomen, gingen we eerst op zoek naar de gemeentelijke herberg in de hoop dat daar de rugtas gebracht was. Die - de herberg dus - bleek te worden verbouwd en zat nu tijdelijk bij de haven. Niet gebracht dus. Balen!
Hebben daarna een paraplu, wat ondergoed, sokken en een poncho gekocht. Alles wat ik aan had, was aan een fatsoenlijke wasbeurt toe.
Zit nu in een korte broek van Nico te internetten en hijzelf heeft zijn thermohemd met lange mouwen en zijn lange broek aan. Gelukkig was mijn eigen T-shirt weer droog en kon ik met goed fatsoen van de kamer af. Straks even de droger controleren en dan zijn we weer helemaal klaar voor morgen: 30 km naar Muxia.
We hadden besloten om niet naar de toren te gaan, omdat alles helemaal grijs was van de mist. Bovendien hadden we hem al eens eerder gezien, dus daar hoefde het niet voor.
Van Nico weet ik dat ze in Muxia geen internetshop hebben, dus moeten jullie even geduld hebben voor een volgend verslag.
Toedeloetje!
Reacties
Reacties
Heey Clary
Het laatste stuk saampjes, geniet ervan!!
We hadden nog wel veel plannen je ziet maar de tijd vliegt.
Zet je een kaarsje voor mij aan!! Heb het ff nodig.
Hoop dat jullie nog een fantastische tijd samen hebben!! xxx Ria
Hoi Clary,
Blij verrast dat er weer 2 verslagen zijn binnengekomen. Ik heb het wel gemist dat Nico even aan het freewheelen was maar nu kunnen we (ook) weer genieten van de wandelingen, lekker op mijn stoeltje dat dan weer wel, ha, ha.
Wat shit zeg dat je bagage er nog niet is. Ook weer een test hoe je hier mee op moet gaan. Balen heeft geen zin want daar wordt het niet anders door dus zoeken naar alternatieven en daar slagen jullie goed in als ik dat zo lees.
Clary: ik heb voor Chris en mij weer een hotel in Maasticht geboekt!!!!!!! Nog even genieten van deze prachtige stad. Ik zo uitzoeken of we nog een boottocht op de Maas kunnen maken. Anders gaan we maar op de koffie bij Andre!!! We gaan wel met de trein, rechtstreeks van Alkmaar naar het (hopelijk) zonnige zuiden.
Nou meisje geniet maar van die mooie wereld en van elkaar.
Zonnige en warme groeten uit Alkmaar: Gonny
Zo, het is weer even bijgelezen! En dat terwijl wij nu ook in Spanje zitten maar toch wel in een heel ander gedeelte. Heerlijk om elkaar weer te zien, ik weet exact hoe het voelt haha! Succes met de laatste kilometertjes. xxx
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}